بنى آدم موجوداتى با کرامت، صاحب عقل و خرد، و ذاتاً داراى آزادى و اختیار هستند.

اگر عقل را به کار گیرند، و به مطالعه حقایق تن دهند، و پس از درک و دریافت واقعیات معنوى، تسلیم حوزه دین شده و قدم در عرصه پذیرش، سپس طاعت و بندگى نهند، آثار این پذیرش عقلى، و اطاعت بر اساس حسن اختیار به صورت حیات طیبه در دنیا و بهشت و رضوان در آخرت به آنان باز مى گردد، و اگر اسیر شهوات و نفس اماره شوند و تن به مکتب لذت گرائى جسمى دهند، و عقل را پس پرده جهل حبس کنند، و به خواسته هاى غیر منطقى و نا مشروع تسلیم گردند، و جز راه گناه و معصیت تا پایان عمر راهى نپیمایند، آثار اینگونه زندگى که بر اثر سوء اختیار صورت گرفته به شکل زندگى حیوانى و پر از اضطراب و هیجان و ترس و ناامیدى و ناامنى در دنیا و دوزخ و شکنجه و عذاب در آخرت به آنان میرسد، آثار و نتایجى که از آن راه گریز و فرار ندارند! لَها ما کَسَبَتْ وَ عَلَیْها مَا اکْتَسَبَتْ