روزی امیر مؤنان علیه السلام در بازار بصره به شدت گریست و سپس فرمود:
یَا عَبِیدَ الدُّنْیَا وَ عُمَّالَ أَهْلِهَا إِذَا کُنْتُمْ بِالنَّهَارِ تَحْلِفُونَ وَ بِاللَّیْلِ فِی فِرَاشِکُمْ تَنَامُونَ وَ فِی خِلَالِ ذَلِکَ عَنِ الْآخِرَةِ تَغْفُلُونَ فَمَتَى تُجَهِّزُونَ الزَّادَ وَ تُفَکِّرُونَ فِی الْمَعَاد
بردگان دنیا و مزدوران اهل آن ، وقتی چنین باشد که روز را به سوگند [در معاملات]
بگذرانید و شب در بستر خواب بیارمید و در خلال این [دو کار] از [اندیشه درباره ی] آخرت
غافل شوید، پس چه وقت توشه آخرت تحصیل می کنید و درباره ی معاد می اندیشید؟
شب خفته و روز مست و هر صبح خمار
اوقات عزیز بین که چون می گذرد
کتاب :شب مردان خدا روز جهان افروز است
سعی کنید حتما بعد از نماز صبح دعای عهد را بخوانید که آخر مفاتیح است. آن دعا توسل به ولیّ عصر است. امام زمان شماها را کمک می کند. هر روز هم ترک نکنید. روز یا شب یک قسمت قرآن را بخوانید. نصف جزء، یک جزء، هرچه بیشتر بهتر، آن را هم هدیه کنید به خود امام زمان. خواه ناخواه ممکن نیست دست شما را نگیرد. تقدیم به او بکنی آیا ممکن است او چشم از تو بردارد؟
خود کسب و کار، عبادت است: «الکاسب حبیب الله».
در روایت معتبر دارد که می‌فرماید: «عبادت ده جزء است که نُه جزء آن، در کسب حلال است». انسان باید حرکت و فعالیت داشته باشد. همین طور یک گوشه‌ای بخواهد بخورد و بخوابد، تبدیل به یک عضو فلجی می‌شود. اگر بقیه اجتماع همه بخواهند این کار را بکنند، نظم اجتماع به هم می‌خورد. نه خیر؛ باید فعالیت کرد. خداوند عقل و دانش و هوش و فهم به شما داده است و اقتضای کسب روزی را ایجاد کرده است.
1395/12/24 سلسله جلسات اخلاق
ما باید راه فاطمه‌ی زهرا (سلام الله علیها) را برویم.
ما هم باید گذشت کنیم، ایثار کنیم، اطاعت خدا کنیم، عبادت کنیم.
مگر نمی‌گوییم که «حتّی تورّم قدماها« این‌قدر در محراب عبادت خدا ایستاد!
ما هم باید در محراب عبادت بایستیم.
ما هم باید ذکر خدا بگوییم. ما هم باید محبت الهی را در دلمان روزبه‌روز زیاد کنیم. مگر نمی‌گوییم که با حال ناتوانی به مسجد رفت، تا حقی را احقاق کند؟ ما هم باید در همه‌ی حالات تلاش کنیم، تا حق را احقاق کنیم. ما هم باید از کسی نترسیم. مگر نمی‌گوییم که یک‌تنه در مقابل جامعه‌ی بزرگ زمان خود ایستاد؟
بیانات در دیدار جمعی از مداحان ۱۳۷۰/۱۰/۰۵
باید رسالۀ مرجع تقلید در خانۀ ما باشد. هم برای خودمان و هم برای خانواده و هم برای بچه‌هایمان. باید رساله بخوانیم و مسابقه رساله بگذاریم و تشویق در مسئله کنیم و بالاخره از نظر فروع آشنا باشیم. البته نه از نظر دلیل بلکه آن هفتاد و هشتاد سال خون جگر شبانه روزی می‌خواهد تا مجتهد جامع‌الشرایط شود و این رساله را به مردم بدهد. اگر آشنا به رساله نباشیم، معلوم است که گمراه می‌شویم. آنگاه سر خود گناه می‌کنیم و ندانسته نمازهای غلط می‌خوانیم و روزه‌های باطل می‌گیریم. نمی‌شود بدون دکتر دوا بخوریم و خودمان دکتر خودمان باشیم. یا کسی را که دکتر نیست، دکتر قرار دهیم و از او متابعت کنیم. در این صورت اگر مردیم، هم او ضامن است و هم خودمان. لذا همۀ ما باید به رسالۀ مرجع تقلید آشنا باشیم.
درس اخلاق معظّم‌له با موضوع معرفت نفس؛ ارتباط انسان با عالم هستی«جلسۀ شانزدهم»-1395/10/30
بنى آدم موجوداتى با کرامت، صاحب عقل و خرد، و ذاتاً داراى آزادى و اختیار هستند.
اگر عقل را به کار گیرند، و به مطالعه حقایق تن دهند، و پس از درک و دریافت واقعیات معنوى، تسلیم حوزه دین شده و قدم در عرصه پذیرش، سپس طاعت و بندگى نهند، آثار این پذیرش عقلى، و اطاعت بر اساس حسن اختیار به صورت حیات طیبه در دنیا و بهشت و رضوان در آخرت به آنان باز مى گردد، و اگر اسیر شهوات و نفس اماره شوند و تن به مکتب لذت گرائى جسمى دهند، و عقل را پس پرده جهل حبس کنند، و به خواسته هاى غیر منطقى و نا مشروع تسلیم گردند، و جز راه گناه و معصیت تا پایان عمر راهى نپیمایند، آثار اینگونه زندگى که بر اثر سوء اختیار صورت گرفته به شکل زندگى حیوانى و پر از اضطراب و هیجان و ترس و ناامیدى و ناامنى در دنیا و دوزخ و شکنجه و عذاب در آخرت به آنان میرسد، آثار و نتایجى که از آن راه گریز و فرار ندارند! لَها ما کَسَبَتْ وَ عَلَیْها مَا اکْتَسَبَتْ
ما همان ماده خام هستیم که اگر روی خودمان کار کردیم
و توانستیم این ماده خام رابه شکل‌های برتر تبدیل کنیم،
آن کار لازم در زندگی را انجام داده‌ایم. هدفِ حیات
همین است. وای به حال کسانی که روی خودشان
از لحاظ علم و عمل کاری نکنند و همان‌طور که وارد
دنیا شدند، به اضافه پوسیدگی‌ها و ضایعات و خرابی‌ها
و فسادها که در طول زندگی برای انسان پیش می‌آید، از
این دنیا بروند. مؤمن باید به‌طور دائم روی خودش کار کند؛
به‌طور دائم. نه این‌که خیال کنید «به‌طور دائم» زیادی است
یا نمی‌شود؛ نه. هم می‌شود، هم زیادی نیست.
۱۳۹۰/۰۵/۱۲
